Kilka dni temu nagłówki portali ekonomicznych podawały, że Brytyjczycy zwiększą kwotę wolną od podatku do 10 tys. funtów. To 17 razy więcej niż w Polsce. Sprawa ta podnoszona jest nie bez przyczyny. Rzeczpospolita Polska w myśl obowiązującej konstytucji jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej (Art. 2 Konstytucji RP), rozumianym jako nakaz tworzenia sprawiedliwego prawa i uchylania prawa niesprawiedliwego. Ponadto każdy polityk aspirujący do władzy obiecuje, że będzie zajmować się wspieraniem najuboższych. Tymczasem rzeczywistość ukazuje nam jak bardzo niesprawiedliwe, a więc z gruntu prawnego i moralnego złe, jest polskie prawo i system podatkowy.
W najprostszej możliwej definicji celem istnienia podatków jest zabezpieczenie potrzeb pieniężnych na realizację zadań państwa. Innymi słowy, ich funkcją jest wyłącznie przekazanie środków finansowych od podatników do administracji centralnej. W takim rozumieniu podatki powinny być tak wysokie, aby zebrana z nich suma wystarczyła na realizację wszystkich celów, a jeśli nie jest to możliwe, to przynajmniej aby pokryła możliwie jak największą część tej kwoty. Jest to również jedyne ujęcie, w którym opłacalne jest maksymalne zwiększanie fiskalizmu, rozumianego jako wielkość bazy podatników oraz przepływów pieniędzy od nich do budżetu. Każdy w miarę myślący człowiek musi zdawać sobie jednak sprawę, że jest to definicja niesamowicie uboga i nieobejmująca celów istnienia państwa, dla którego podatki są jedynie narzędziem, a nie celem samym w sobie.
Co to oznacza w praktyce? Przede wszystkim – podatki powinny w miarę możliwości współgrać z celem państwa, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa: socjalnego, emerytalnego, od agresji z zewnątrz i wewnątrz granic. Ponieważ Rzeczpospolita wzięła na siebie ciężar ochrony socjalnej swoich podopiecznych (Polaków), jako świadomi obywatele możemy od niej wymagać, aby robiła to z głową. A to z kolei oznacza, że podatki nie powinny być większym ciężarem, niż jest to absolutnie konieczne, i aby nie wpędzały w biedę.
Mając to wszystko na względzie ciężko jest uznać, że obecna kwota wolna od podatku jest racjonalna i sprawiedliwa. Jej bardzo niski poziom oznacza bowiem, że nawet najubożsi, żeby wymienić chociażby osoby pracujące za płacę minimalną, partycypują w “zrzutce” do budżetu. Z której później finansowane są transfery socjalne, takie jak pomoc społeczna dla najuboższych właśnie. Typowy przykład racjonalności polskiego prawa… Czytaj dalej Kwota wolna od podatku a sprawiedliwość społeczna i zdrowy rozsądek
